... kleip sólin í rassinn á mér um leið og ég steig út um kjallaradyrnar. Það var yndislegt að finna ylinn frá henni og horfa á hana baða landslagið í birtu sinni. Ég var ekki komin niður að fjósinu þegar ský hafði dregið fyrir sólu. Mikið var ég heppin, hugsaði ég, að hafa komið út rétt í tæka tíð til að njóta sólarinnar.
þriðjudagur, 23. júní 2009
Gerast áskrifandi að:
Comment Feed (RSS)
|